Wonen als landschappelijke compositie

In het groene weefsel van Heusden-Zolder nestelt zich een woning die niet zomaar op het terrein werd geplaatst, maar eruit lijkt te zijn gegroeid. Hier ontstaat architectuur vanuit de omgeving – een dialoog tussen vorm, licht en landschap.

De vormentaal van de woning is bewust gelaagd en spelend. Uitgesproken volumes wisselen af met subtiele insnijdingen, openingen kadreren het uitzicht en brengen de natuur als levende wand in elke ruimte binnen. Het gebouw ontvouwt zich horizontaal, met een ingetogen kracht, passend in de schaal van het perceel en het ritme van de bomen rondom.

Geen bruuske overgangen, maar een vloeiende overgang tussen binnen en buiten. De tuin slingert zich tot in de kelderverdieping, terwijl grote raampartijen en videverbindingen de luchtigheid versterken. Elk vlak, elke geleding is met zorg ontworpen om visuele rust te brengen, en tegelijk beweging te suggereren.

Materialiteit ondersteunt deze vormentaal: zeer ruwe baksteen in zwart-grijze schakering vormt de basis, aangevuld met warme houten accenten die de volumes verzachten. Het geheel voelt niet als een object in het landschap, maar als een continuïteit ervan – geworteld, maar open.

De woning leeft mee met haar omgeving. Ze kadreert en nodigt uit. Zo ontstaat een plek die meer is dan een optelsom van functies: een thuis, ingebed in zijn natuurlijke context.